“Het hart is als een huis waarvan de ziel de sleutel is.”

Toen ik mijzelf zocht vond ik niet de rust om hetgeen wat ik was verloren te vinden.
Te druk met de illusie dat iets miste was ik vergeten dat het er al die tijd al was.
Verscholen onder de stenen van mijn eigen gemaakte weg.
Verschanst achter de muren van mijzelf gebouwde fort.
Gegijzeld door gedachten, patronen en zelfbedrog was mijn hart een gevangenis geworden. Pas bij die realisatie kon ik dat wat gebouwd was steen voor steen afbreken.
Elke steen heeft zijn geschiedenis een fragment van onszelf.
Elke steen heeft zijn intentie om dat te manifesteren wat wij ervan willen maken.
Stap voor stap kijk ik naar die stenen en leg ze neer. Soms een naar voor, achter of ernaast en besef dat elke stap er een is op het pad dat wij ons leven noemen dat wat wij er zelf van willen maken.

“Toen ik stopte met vechten kon ik pas liefhebben”

  "Rood is als ons bloed de levenskracht die door ons heen stroomt"

De kleur van dualiteit liefde versus haat. Gepassioneerd  vuur van pure intentie om te manifesteren. Te scheppen vanuit een visioen in balans met onze bron. Daar waar moed ontbreekt energie te laten stromen. Te helpen focussen en het uithoudingsvermogen door te geven vanuit de rode scheppingsstraal. Macht aanwenden in een evenwichtige harmonie met de bron.